Hepatorrenen sindromea: zer den, zergatiak eta tratamendua
Alai
Hepatorrenaren sindromea gibeleko gaixotasun aurreratua duten pertsonengan agertu ohi den konplikazio larria da, hala nola zirrosia edo gibeleko porrota, giltzurrunetako funtzioaren degradazioa ere izaten baita, non basokonstrikzio indartsua gertatzen den, glomerularen tasa nabarmen murrizten dela iragazketa eta ondorioz giltzurrun-gutxiegitasun akutura. Bestalde, giltzurrunaz kanpoko basodilatazioa gertatzen da, hipotentsio sistemikoa sortuz.
Hepatorenen sindromea gaixotasun orokorra da, gibeleko transplantea egiten ez bada, hau da, patologia horretarako aukeratutako tratamendua.
Hepatorreneko Sindrome motak
Bi hepatorreneko sindrome mota gerta daitezke. 1. motakoa, giltzurrunetako gutxiegitasun azkarrarekin eta kreatininaren gehiegizko ekoizpenarekin lotuta dagoena, eta 2. motakoa, giltzurrunetako gutxiegitasun motelagoarekin lotzen dena, sintoma sotilagoekin batera.
Balizko arrazoiak
Orokorrean, hepatorreneko sindromea gibeleko zirrosiak eragiten du, eta arriskua handitu daiteke edari alkoholdunak irensten badira, giltzurrunetako infekzioak gertatzen badira, pertsonak presio arterial ezegonkorra badu edo diuretikoak erabiltzen baditu.
Zirrosiaz gain, hipertentsio atariarekin gibeleko porrot kroniko eta larriarekin lotutako beste gaixotasun batzuek, hala nola hepatitis alkoholikoa eta gibeleko gutxiegitasun akutua, hepatorreneko sindromea ere sor dezakete. Ikasi gibeleko zirrosia identifikatzen eta gaixotasuna nola diagnostikatzen den.
Gibeleko nahaste hauek giltzurrunetan basokonstrikzio handia eragiten dute eta, ondorioz, iragazketa glomerularra murriztu egiten da eta ondorioz giltzurrunetako gutxiegitasun akutua gertatzen da.
Zein dira sintomak
Sindrome hepatorrenalak sor ditzakeen sintoma ohikoenak hauek dira: ikterizia, gernuaren murrizketa, gernu iluna, sabeleko hantura, nahasmena, eldarnioa, goragalea eta botaka, dementzia eta pisua hartzea dira.
Tratamendua nola egiten den
Gibelaren transplantea giltzurrunak errekuperatzeko aukera ematen duen hepatorreneko sindromearen aukeratutako tratamendua da. Hala ere, dialisia beharrezkoa izan daiteke pazientea egonkortzeko. Jakin nola egiten den hemodialisi eta zein arrisku dituen tratamendu horrek.
Medikuak basokonstriktoreak ere agindu ditzake, eta horrek basokonstriktoreen jarduera endogenoa gutxitzen laguntzen du, giltzurruneko odol-fluxu eraginkorra handituz. Horrez gain, presio arteriala zuzentzeko ere erabiltzen dira, normalean dialisi ondoren baxua izaten baita. Gehien erabiltzen direnak vasopresina analogoak dira, hala nola terlipresina, adibidez, eta alfa-adrenergikoak, hala nola, adrenalina eta midodrina.