Giltzurrunetako kista: zer den, sintomak eta tratamendua nola egiten den
Alai
- Seinaleak eta sintoniak
- Kisteen sailkapena
- Tratamendua nola egiten den
- Giltzurrunetako kistea minbizia izan daiteke?
- Giltzurrunetako kiste haurtxoa
Giltzurrunetako kistea 40 urtetik gorakoengan normalean sortzen den likidoz betetako zorro bati dagokio eta txikia denean sintomarik sortzen ez du eta ez du arriskuan jartzen pertsonarentzat. Kiste konplexu, handiago eta ugarien kasuan, odola gernuan eta bizkarreko minetan ikus daiteke, adibidez, eta nefrologoaren gomendioaren arabera kirurgia bidez aspiratu edo kendu behar da.
Sintomarik ez dagoenez, batez ere kiste soil bat denean, zenbait urte giltzurrunetako kista dutela jakin gabe zenbait urte igaro daitezke, ohiko azterketetan bakarrik aurkitzen baitira, hala nola ekografia edo tomografia konputatua, adibidez.
Seinaleak eta sintoniak
Giltzurrunetako kista txikia denean, normalean ez du sintomarik sortzen. Hala ere, kiste handiago edo konplexuen kasuan, aldaketa kliniko batzuk antzeman daitezke, hala nola:
- Bizkarreko mina;
- Odolaren presentzia gernuan;
- Odol-presioa handitzea;
- Maiz gernu infekzioak.
Giltzurruneko kiste sinpleak onberak izan ohi dira eta pertsona bizitzan zehar igaro daiteke sintomarik ez dagoelako jakin gabe, ohiko azterketetan bakarrik aurkitzen da.
Giltzurrunetako kisteen zeinuak eta sintomak giltzurruneko narriadura eragin dezaketen beste egoera batzuen adierazgarri ere izan daitezke. Egin proba eta ikusi giltzurrunetako aldaketak dituzun:
- 1. Pixa egiteko maiz egiteko gogoa
- 2. Pixa egin kantitate txikitan aldi berean
- 3. Bizkarreko edo hegaletako beheko aldean etengabeko mina
- 4. Hankak, oinak, besoak edo aurpegia hantura
- 5. Azkura gorputz osoan
- 6. Gehiegizko nekea itxurazko arrazoirik gabe
- 7. Gernuaren kolore eta usainaren aldaketak
- 8. Apar gernua gernuan
- 9. Lo egiteko zailtasunak edo lo egiteko kalitate eskasa
- 10. Gosea eta zapore metalikoa galtzea ahoan
- 11. Presioa sentitzea sabelean pixa egitean
Kisteen sailkapena
Giltzurruneko kistea barruan dagoen tamainaren eta edukiaren arabera sailka daiteke:
- Bosniera I, kiste sinple eta onbera irudikatzen duena, txikia izan ohi da;
- Bosniako II, hau ere onbera da, baina septa eta kaltzifikazio batzuk ditu barruan;
- Bosniako IIF, bereizten dena septa gehiago eta 3 cm baino handiagoak izateagatik;
- Bosniako III, kistea handiagoa den honetan, horma lodiak ditu, hainbat septa eta material trinkoa barruan;
- Bosniako IV, minbiziaren ezaugarriak dituzten kisteak dira eta identifikatu bezain laster kendu beharko lirateke.
sailkapena ordenagailu bidezko tomografiaren emaitzaren arabera egiten da eta, beraz, nefrologoak erabaki dezake kasu bakoitzerako zein tratamendu adieraziko den. Ikusi nola egiten den eta nola prestatu ordenagailu bidezko tomografia.
Tratamendua nola egiten den
Giltzurruneko kistaren tratamendua kistaren tamainaren eta larritasunaren arabera egiten da, gaixoak aurkezten dituen sintomen osagarri gisa. Kiste sinpleen kasuan, aldizkako jarraipena baino ez da beharrezkoa izango hazkundea edo sintomak egiaztatzeko.
Kisteak handiak diren eta sintomak eragiten dituzten kasuetan, nefrologoak kistea kentzea edo hustea gomendatu dezake prozesu kirurgiko baten bidez, mina arintzeko sendagaiak eta antibiotikoak erabiltzeaz gain, normalean ebakuntza egin aurretik edo ondoren adierazi ohi dena.
Giltzurrunetako kistea minbizia izan daiteke?
Giltzurrunetako kistea ez da minbizia, ezta minbizia ere. Gertatzen dena da giltzurrun minbizia giltzurrunetako kiste konplexua dela eta medikuak gaizki diagnostikatu dezakeela. Hala ere, tomografia konputatua eta erresonantzia magnetikoa bezalako probek giltzurrunetako kiste bat giltzurrunetako minbizi batetik bereizten lagun dezakete, bi gaixotasun desberdin baitira. Aurkitu zein diren giltzurrun minbiziaren sintoma ohikoenak.
Giltzurrunetako kiste haurtxoa
Haurraren giltzurruneko kistea egoera normala izan daiteke bakarrik agertzen denean. Baina haurraren giltzurrunean kiste bat baino gehiago identifikatzen bada, giltzurrunetako gaixotasun polikistikoen adierazgarria izan daiteke, hau da, gaixotasun genetikoa da eta nefrologo batek kontrolatu behar du konplikazio posibleak ekiditeko. Zenbait kasutan, haurdunaldian ere ultrasoinuen bidez diagnostika daiteke gaixotasun hori.